Een beetje brak stapten we op de fiets. Helaas niet omdat we zo’n ruige avond gehad hadden, maar meer als gevolg van de kwaliteit van de matras en de karaoke beneden.
Ook de weg was brak. Veel gaten, stukken waar de verharding kapot was en veel stof. Daar wordt overigens tegen gesproeid, zoals ze bij ons strooien als het vriest. Als we even niet op de weg hoefden te letten werd om ons heen duidelijk dat we echt midden in de tropen zitten. Cacaobomen, bananen en natuurlijk rijst, altijd weer rijst. Zo mooi.
Ploeteren tussen de kuilen door. Onregelmatig tempo. We hebben een tijdje stuivertje gewisseld met een groentenboer. Een auto met in de achterbak een rek vol plastic zakjes met zeer verschillende groenten. Hij stopte regelmatig bij klanten, als een soort SRV (Service Rijdt Voor), dan haalden wij hem in. Vervolgens kwam hij ons weer voorbij. En iedere keer weer vriendelijk groeten.
Inmiddels werd de weg wat beter, minder hellingen ook. Grote brug over de rivier, als je dan opzij kijkt zie je een woud van palmen en bananen, echt zoals je verwacht dat de tropen eruit zien. Verder langs een monument met twee vingers in een v-teken. Ons Nederlandse boekje beweert dat dat de aanmoediging is van de overheid om het bij een gezin van twee kinderen te houden….
Opvallend vandaag ook dat er veel honden langs de weg waren. Veel slapende honden, en je weet, die moet je niet wakker maken. Maar ook lopende honden, in de buurt van je fiets zijn ze makkelijk met een kssst te verjagen. En van veel van die honden is het sowieso een wonder dat ze lopen, wat een scharminkels.
De motivatie om vandaag lekker door te trappen zat ondertussen in de auto naar Sengkang…. Wat fijn om elkaar hier te zien!
