Weer op de fiets. Lotte ging terug naar Lembang en wij verder naar Siwa. Misschien zien we elkaar weer op Bali of Lombok. En anders pas weer over drie maanden in Nederland…..
Het fietsen viel me niet mee, dus nu een blog over hoe het óók is om hier te zijn. We zaten om half 7 aan de nasi en vertrokken tegen half 8. Het weer was drukkend en nu al 29 graden. Mijn benen waren pap en er zat een schroefje bij me los. Misschien heb je dat sowieso nodig om hier te fietsen, maar het plaatje van mijn rechterschoen zat daardoor goed fout. De hele route was er flink wat verkeer op de weg, dat naar mijn idee ook allemaal in mijn oor toeterde. De temperatuur liep op tot 35 graden, ook in mijn hoofd. Het fietsen schoot niet op, ik miste mooie groene uitzichten, een dag alleen maar huizen kijken kon me niet zo bekoren. Gelukkig ging het Carry een stuk soepeler af. 
En dan na 78 kilometer Siwa. Niet bestaand in welke reisgids dan ook. Een stadje (?) met één hotel, een grote mooie betegelde hal met suites, king’s rooms en standard rooms. Die van ons, met airco, is een king’s room. Je mag je afvragen of Willem A. en zijn vrouw hier zullen neerstrijken. 
Op zoek naar wifi en koffie zijn we de stad in gegaan. Een korte warme wandeling werd een leuk ritje in een bemor, een gemotoriseerde fietstaxi, maar geen koffie, noch wifi. Wel veel zwaluwen, meer zwaluwen dan mensen. En uiteindelijk één toeristische attractie, dat zijn we zelf, en dat levert bij iedereen een boel plezier (en heel veel selfies) op. 
Na al die jaloersmakende foto’s en verhalen durven aan te geven dat het soms ook afzien is, da’s echt knap. De temperatuur is hier vandaag tropisch en met dit weer (zonder airco) is werken ook een vorm van afzien. Ik zou zo willen ruilen….