2 augustus Trezzo sull’Adda – Iseo
Het mooie van een Italiaanse Bed&Breakfast is dat we er geen fluit van begrijpen. Er zou ontbijt moeten zijn maar er is één broodje voor twee mensen. Zelfs voor Italiaanse begrippen is dat weinig. We bellen, we zoeken en we mopperen. Uiteindelijk blijkt er een tweede keuken te zijn. En is het heel duidelijk dat we toe zijn aan een rustdag.
We stommelen een trap naar beneden naar de Adda. We fietsen tussen een kanaal en de rivier. Leonardo da Vinci schijnt dit kanaalsysteem uitgedacht te hebben om de waterkracht te kunnen gebruiken. Dit fietspad loopt door naar Milaan maar wij slaan af de Povlakte in. De route is niet spannend. De uitdaging is het fietspad te vinden, soms ligt het links, soms rechts en dan ontbreekt het weer volledig. We rijden voor het gemak op de weg. Automobilisten hebben geduld met ons, dat is prettig.
We stoppen voor koffie. Binnen de kortste keren komt een oude man bij ons aan tafel zitten. In vloeiend Italiaans krijgen we zijn levensverhaal. Wij denken dat hij als oudste van 11 kinderen de inmiddels gesloten winkel op de hoek had en dat zijn ouders met de andere kinderen geëmigreerd zijn maar Amerika. Maar het zou zo maar iets heel anders kunnen zijn.
De stadjes hebben wat slaperigs. Op straat zien we alleen oude mensen. En overal zien we heel grote kerken, klassiek Grieks aandoend, met liefst een zuilenrij ervoor. Bij een van de kerken stoppen we om binnen te kijken. De deuren zijn dicht. Als we ons omdraaien zien we een klein middeleeuws kerkje. De fresco’s binnen zijn ontroerend mooi.
Het laatste stuk rijden we langs het Lago d’Iseo. Het is druk en toeristisch. We landen op een heel grote camping die een trekkersveldje heeft met voldoende schaduw. Hier houden we het wel twee dagen uit.
