5 augustus, Lukaya – Masaka
We trappen wat later af dan gisteren, vandaag gaan we niet zo ver. Mijn benen vinden dat niet erg en eerlijk gezegd verheug ik me op het hotel van straks. De plaatjes bij Booking zien er prima uit en ze hebben zelfs een zwembad. De hotels van de afgelopen nachten waren prima, maar basic, niveau van douchen doe je boven de wc.
Het eerste deel vandaag is onverhard. We zien wat minder kinderen langs de weg. We hopen dat de rest op school zit. Maar natuurlijk zijn er genoeg kinderen die wel bij Carry op de foto willen, als hij op me staat te wachten. En zoals de tekst op een busje zegt ‘patience pains but it pays’. Gaat vast ook op voor wachten.
We hebben een grote fotolens bij ons, voor het wild dat we hopen te zien. Met 500 gram is dat een echte last. Nu stoppen we bij een paar kraanvogels in de verte en probeert Carry zijn lens. Het resultaat mag er zijn. Deze kan zo op de nationale vlag.
We passeren veel koffievelden. We stoppen om even te kijken. Er komt wat roestige kennis tropische plantenteelt naar boven als ik aan een en dezelfde tak bloesem en besjes zie. Nu heb ik vooral zin in koffie. Maar geen tentjes langs de weg. En als ze dan al iets hebben dat lijkt op koffie is het Nescafé. Langs de weg zien we wel veel kleedjes waar koffiebessen gedroogd worden.
Het laatste stuk rijden we over een regionale verharde weg. Het is niet druk. We passeren allerlei dorpjes. Het is gaaf alle bedrijvigheid te zien. Maar het grote verschil met onverhard is de afstand, je kijkt vanaf het talud van de weg, je rijdt er niet tussendoor.
Het laatste stukje rijden we door Masaka, een flinke provinciestad. Het is een leuk spel met brommers waar we tussendoor slingeren. We klimmen de laatste honderd meter voor vandaag. De rest van de dag doen we rustig aan – en wachten we tot de douche vanavond warm water geeft.