Buitenland

We gaan weer! Een rondje Berlijn gaat het worden. Geen vliegtuig, geen trein, gewoon de straat uit en weg. En als het corona-technisch nodig is zijn we ook zo weer terug.

Het is ruim 12 uur als we vertrekken. Op camping Wipstrik heeft iedereen vrij. We worden uitgezwaaid door wat buren.

Het is weer even wennen, een fiets vol bepakking. Het stuurt wat zwaarder, maar het voelt al snel vertrouwd. We fietsen de straat uit langs de lunchwandelende collega’s van het waterschap en we gaan de dijk op langs de Vecht.

Het is bekend terrein en het is druk met fietsers. Op het smalle pad naar Ommen tref ik een boze bes. Ze bekt me af als ik vraag of ik er langs mag en schuift een stukje naar links. Ik móet bellen, dan pas gaat ze opzij. Als ik haar passeer gilt ze me na dat ik ook moet bellen als ik haar vriendin ga passeren. Voorbij Ommen is het wat rustiger. We rijden over fietspaden en landweggetjes, langs nagelstudio Karin, pedicure Caroline en coiffure Annabel. Elke boerderij heeft zijn eigen specialiteit, kopjes koffie, lekkere ijsjes en leuke uitjes.

We verlaten de Vecht en fietsen verder met de Saxenroute. We rijden inmiddels in Drente. Hier hebben ze begrepen wat een toerist wil, de N34 heet Hunebed Highway, een bord waarschuwt voor een aanvallende buizerd en de camping ligt in Nieuw Amsterdam. Op camping Buitenland kunnen we in elk geval zeggen dat we ver van huis zijn.