Het weer is omgeslagen. Gisteravond tijdens het eten trok het dicht, alsof er een gordijn over het dal ging. Met windvlagen die de parasollen omgooiden en het bestek van tafel bliezen. Ons gevoel van onbehagen werd versterkt door het luiden van de kerkklokken, buiten de gewone tijden om. De ober meldde dat dit pas de tweede keer in 30 jaar was. Maar uiteindelijk viel het allemaal hard mee, er vielen wat hagelstenen, op onze camping Eichenwald vielen vier kruiwagens vol eikels en dat was het. De sirenes voor de vrijwillige brandweer gaven sein veilig en iedereennkon rustig gaan slapen. Vanochtend betekent dit een extra hemdje aan en een bewolkte lucht. 
De rivier van vandaag is de Inn. Carry omachrijft de kleur als chocolamelk grijs, we vragen ons af of het water gisteren ook zo grijs en onstuimig was. We kruisen de Inn, en we blijven haar kruisen. Op sommige delen is het dal breed, dan loopt ook de autoweg in het dal. Het blijft verbazen hoe veel geluid zo’n weg maakt en dat we dat met zijn allen tolereren. Op andere stukken is het dal smal met precies ruimte voor fietspad, trein en Inn. De trein gaat af en toe door een tunnel, wij mogen gelukkig buiten blijven. 
Ergens in de buurt van Landeck komen we op de Via Claudia Augusta. Dit fietspad is gebaseerd op de oude Romeinse weg van de Donau naar Venetië. Met name in Oostenrijk wordt dit pad gepromoot en dat merken we. Het fietspad is goed, maar relatief druk, met veel mountainbikes met aandrijving. 
Einddoel van vandaag is de camping in Ried. Al bij binnenkomst zien we een bekend tentje staan, onze Friese medefietsers hebben een rustdag hier. Maar de camping is vol wordt gezegd. Over 10 kilometer is een volgende camping, na even bellen horen we ook dat daar wel plaats is. De 10 kilometer blijken er 18 te zijn. Gelukkig fietsen we soepel vandaag en kunnen die er makkelijk bij. 
Culinair hoogtepunt van vandaag zijn de Kaiserschmarrn, tip van een van onze lezers (en bedankt!). Het blijkt een typisch Oostenrijks nagerecht, dat het midden houdt tussen poffertjes, wentelteefjes en de eerste pannenkoek, opgediend met appelmoes. Gelukkig hebben we besloten één portie te delen. 
En de grootste zorg van vandaag, we schieten flink op, zijn we niet veel te snel in Venetië?