15 februari Kanyakumari – Poovar
Vanaf nu rijden we naar het noorden. We rijden vooral langs de kust, dus we hebben ook de meeste hoogtemeters gehad. We rijden een brug over en passeren een vismarkt. Verderop liggen visjes te drogen langs de weg. Er ligen netten overheen, anders zouden de raven waarschijnlijk alles weg roven.
We rijden langs het strand. Het zou een mooi uitgestorven stukje zijn als de bermen niet zo vol afval lagen. Zeker hier in Tamil Nadur is dat echt een probleem.
Het is een mooie afwisselende route. We rijden door kleine dorpjes waar iedereen aan de rand van de straat leeft afgewisseld met wat grotere wegen.
Het verkeer blijft verrassen. De kleinste tuktuks hebben de zwaarste claxons, brommers toeteren als bussen en auto’s sluipen geruisloos in je nek. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat sommige bochten te krap zijn en dat ik moet afstappen om bussen langs te laten. Zwaaiende handjes vanuit zo’n raamloze bus maken het dan wel weer goed.
Elk gehucht heeft een grote witte kerk, liefst met een groot Jezusbeeld. En of dat niet genoeg is wordt er op veel plekken nieuw gebouwd. Het christelijk geloof hier dateert al van lang voor de kolonisatie. Het is een aparte groep binnen de katholieke kerk, de Thomaschristenen. We denken dat Thomas de martelaar is die vol pijlen bij elke kerk staat. Maar Carry ziet ook kansen voor de heilige Sebastiaan.
En iedere keer zien we de zee weer. Soms liggen er vissersbootjes, zo wankel en smal dat je je afvraagt hoe iemand daarmee de zee op durft.
Voor de deur van woningen zien we versgetekende mandala’s, een hindu-meditatievorm. We hebben ze al vaker gezien, maar niet eerder zo helder en zo mooi gekleurd als hier.
Nadat we kilometers lang gefietst hebben begeleid door een hindu-chant komen we bij de bron van het geluid, een hindutempel. Een man vraagt of we al geluncht hebben, want er is een festival en we mogen mee eten. We zijn nieuwsgierig, maar we hebben al geluncht en meer nog zijn we gaar van de warmte. Dus we rijden door naar ons hotel aan het strand. Hier blijven we een extra dagje plakken.
