Maand: december 2022

Op deze laatste dag van het jaar trappen we echt af. Op de kaart ziet de route er heel recht en saai uit. We zijn benieuwd hoe het uitpakt.

We rijden links. Dat gaat vanzelf, we voegen gewoon ons in de stroom die langs rijdt. Alleen bij oversteken is het opletten. Het aloude ‘links, rechts, links gekeken, oversteken’ werkt niet. Eerlijk gezegd rijdt Carry wat zelfverzekerder als ik. Hij rijdt als een soort Mozes door de Rode Zee, rechtdoor en alles wijkt wel. Dat past prima bij dit verkeer. Ik zie wat meer de beren op de weg, vooral bij zeer ruim inhalende tegenliggers.

We rijden over een markt. Het verkeer is één grote chaos. Tuktuks, brommers, pickups, fietsers, voetgangers, alles beweegt door elkaar. Ergens er tussen fietsen wij. Midden over de markt loopt een spoorlijn. Het verkeer komt schokkend tot stilstand. Er passeert een trein, alle deuren en ramen staan wijd open. Mensen hangen naar buiten om een beetje koelte te vangen. Wat verderop stoppen we om een kokosnoot te drinken.

We rijden verder langs de kust. Het is zo’n perfect plaatje van strand en palmen waar we tussendoor rijden. In elk dorpje wordt vis verkocht. Soms zijn het echte kraampjes, vaker is het een zeiltje op de grond.

We gaan naar de vismarkt vanochtend. We hebben twijfels om onze fiets daar onbeheerd achter te laten, dus we gaan met de tuktuk. Vlakbij het hotel stappen we in. En natuurlijk stopt de chauffeur al na 100 meter, want zijn repertoire is veel groter dan alleen de vismarkt. We krijgen plaatjes van tempels, van boottochtjes en van de haven. Voorlopig zijn we niet te vermurwen, we gaan alleen naar de vismarkt.

Eigenlijk is markt niet het goede woord. Hier wordt vis verkocht, vis verwerkt en vis gedroogd. We zien zoveel soorten vis, van haai tot makreel, zwaardvis en tonijn, makreel en spiering. In maat variërend van zeer ondermaats tot ruim een meter.

Het spreekt voor zich dat we toch verder met de tuktuk de stad in gaan. We rijden langs de haven, naar de Hollandse landpoort, met zo’n karaktertiek geveltje, daterend uit 1678. Meer indruk maakt het dat je, onder de poort door, bij de ingang van de gevangenis komt. Er staat een hele rij mensen te wachten, het is bijna bezoekuur.

Daarna worden we langs de katholieke kerk gereden, met een Jezus uitnodigend op een bankje onder de goudenregen. We lopen door de bek van de leeuw de boeddistische tempel in. We zien de Dutch canals. Als gewoonlijk hebben de Nederlanders zich ook hier bemoeid met de waterhuishouding. En dan is het even genoeg, we gaan lunchen aan het strand.

En na zo’n ritje in de tuktuk lijkt het verkeer prima behapbaar, beter dan vanuit het busje van gisteren (of zit het verschil in een goede nachtrust?). Dit geeft goede moed. De rest van de stad gaan we straks lekker op de fiets bekijken.

In de trein raken we aan de praat met twee mannen uit Heino. Zij gaan motor rijden op de Philipijnen. Carry vertelt over zijn nieuwe frame. Daarmee worden onze fietsen een soort Tupperware doosjes, alle onderdelen zijn uitwisselbaar. De reis naar Schiphol is zo lang, dat ze bij aankomst overwegen de volgende keer ook op de fiets te gaan.

Qatar Airways is nog vol van het WK voetbal. De kussentjes zijn in stijl, het logo staat overal en de veiligheidsinstructie zit vol mascottes van de afgelopen WKs. Ook op het vliegveld van Doha kun je er niet omheen. Er wordt volop verbouwd. We vragen ons af of ze hier niet klaar waren voor het WK of dat ze alweer aan het afbreken zijn.

Om half 9 lokale tijd komen we aan. 4,5 uur tijdverschil en een nacht in een vliegtuig verklaren het brakke gevoel. Er staat een lange rij bij de douane. Klokslag 9 uur komt de opperdouanier langs en prompt openen vijf extra loketten. Dan schiet het ineens wel op. Een busje van het hotel haalt ons op. Met de fietsen op de achterbank rijden we door Negombo. De stad heet ook wel Little Rome, vanwege de grote hoeveelheid kerken. Voorlopig zijn het vooral de kerststallen overal langs de weg die opvallen. Het verkeer is chaotisch. Alles en iedereen slingert toeterend door elkaar. Er zijn weinig fietsers. We zijn benieuwd hoe wij hierin gaan passen.