22 februari Amsterdam – Santa Marta
We zijn mooi op tijd wakker. Het is nog donker als we de fietsen naar de incheckbalie zeulen. De dame aan het begin van de rij weet niet wat ze met ons aanmoet als ze de dozen ziet. Dus zet ze een extra hekje open en mogen we voorschieten. Het inchecken loopt zo gesmeerd dat het luik van de afdeling bijzondere bagage speciaal voor ons geopend moet worden. Om kwart over zes zijn we alle poortjes door en zitten we aan het ontbijt.
Er is wat mis met het vliegtuig van Tui, dus vliegen we met Norse. Het aanpassen heeft tot gevolg dat we twee uur later vertrekken. Met het tijdsverschil komen we nog steeds aan het begin van de middag aan. Op het hele vliegveld van Varadero staat alleen ons vliegtuig. We worden langs de taxfreezone naar de aankomsthal geleid. We zien tshirts van de revolutie en rekken met boeken over Che en Fidel. Alle aanduidingen zijn in Spaans, Engels en Russisch. Dan leveren we bij het eerste loket onze QRcode in. Het papier wordt ongelezen aan de stapel toegevoegd. Bij het tweede loket laten we ons visum zien en dan zijn we het land binnen. Van het afhandelen van de visumrij kunnen ze op JFK nog wel wat leren.
We worden opgehaald door een taxibusje. Over de grote weg rijden we naar Varadero. Er is amper verkeer, enkel wat brommers en de verwachte oude auto’s. Onze chauffeur vertelt dat we op deze hoofdweg kunnen fietsen. Al verklaart hij ons voor gek dat we er zin in hebben. Zonder reclames is de berm leeg. De enige landbouw die we zien zijn wat velden met sisal. De oceaan is diep donkerblauw. Als we St Marta inrijden kruisen we de landingsbanen van het oude vliegveld. Nu kijken we onze ogen uit. Hier rijdt alles wat maar wielen heeft, paard en wagens, fietstaxi’s en tuktuks. De oude wereldorde is herkenbaar in de sovjetflats langs de weg. Ze hebben duidelijk hun beste tijd gehad. Ergens in deze buurt is de casa particular waar we vanavond slapen.
