Vandaag rijden we door Nyungwepark. We stappen op en zitten meteen blij op de fiets, het is zó mooi. De zon schijnt.
Het is een rustige weg, langs theeplantages het bos in. De eerste helling rijden we in de schaduw van de grote bomen. Het zijn meteen de eerste 200 hoogtemeters van vandaag. Dit keer maken we wél een foto op de top, hoger dan deze 2578 meter verwachten we niet te komen.
De vergezichten zijn waanzinnig. Alles is groen, zo ver je kijken kan. Pas in tweede instantie zie je hoeveel verschillende soorten groen het zijn, zie je alle nuances. We horen vogels roepen en fluiten. Nyungwe is echt tropisch regenwoud, een van de oudste van Afrika. Van de 13 soorten apen, die er zitten, zien we er onderweg diverse. De chimpansees verschuilen zich.
Er lopen veel, zwaar bewapende, militairen langs de weg. Ze proberen stropen en illegale houtkap te voorkomen. Ook de nabijgelegen grens met Congo speelt een rol. Het bos is zo dicht dat je hen af en toe wel hoort maar niet ziet.
We lunchen op de vangrail, in de zon. Het is grappig, helling af in de schaduw is het zo fris dat we extra kleding aantrekken. Hier is het haast te warm om te zitten, maar het uitzicht houdt ons hier. Even krijgen we gezelschap van een Rwandese wielrenner. Hij lacht even, pompt zijn banden op en rijdt weer verder.
Langs de weg staat een bordje, ‘maximum snelheid 40 km, elephants crossing’. Het bordje is half vergaan. De laatste olifant is in 1999 gestroopt. En wat de snelheid betreft, we gaan hier helling af en halen deze maximale snelheid met gemak. En dan, abrupt, rijden we het park uit en de groene theeplantages in. Ineens is de weg weer vol passanten en horen we weer van alle kanten ‘mzungu!’.
